Eerste daagjes stage

Zoals ik al een paar keer heb genoemd in de vorige berichten, ben ik nu op stage bij NFTI in Hay River. De eerste week zit er nu bijna op, dus het is tijd voor een update. Daarnaast is het moment dat ik dit post ook weer het eerste moment dat ik WIFI heb en dus iets kan lezen en posten. Laat ik maar bij het begin beginnen qua hoe mijn eerste dagen waren, maar om alvast wat te verraden. Het is echt super hier, ik geniet met volle teugen!

Vorige week woensdag vertrok ik vanuit Halifax met het vliegtuig richting Hay River, een grote afstand binnen Canada is zo ongeveer onmogelijk. Ik vloog van vliegveld naar vliegveld, van Halifax naar Ottawa, naar Calgary naar Yellowknife. Daar begon het eerste avontuur al, het is het een mini vliegveld en ik had er een overstap van 7 uur, ik begon dus al gauw op zoek te gaan naar bankje waar ik even kon slapen (ik was al een hele dag onderweg geweest). Tot een beveiliger naar me toe komt en zegt: ‘Je weet dat het vliegveld over 10 minuten dicht gaat toch?’ Sta je daar op het vliegveld waar je uitgezet wordt… Dus liep ik maar naar buiten, stopte de eerste taxi en vroeg hem me naar het hotel te brengen dat het dichtste bij was, buiten blijven kon natuurlijk ook niet. Daar in de taxi was al gelijk mijn eerste welkom met het noorden, het noorderlicht stond super fel aan de hemel. Ik was dus helemaal hotel de botel van dat ik het noorderlicht had gezien, tot ik van meerdere mensen hoorde dat het helemaal niet speciaal was. Er werd me zelfs verteld dat het noorderlicht meer irritant is dan mooi, aangezien het zo fel is dat het automobilisten verblind. En het is iedere avond, dus echt speciaal is het ook niet meer voor de mensen die er al langer wonen. Wel een leuk feitje, je kunt overdag al horen aan de elektriciteit palen, hoe fel het noorderlicht die nacht zal zijn. Maar ze hadden wel een punt, voor zolang het nog donker wordt ’s nachts kan je elke nacht het noorderlicht zien. Het blijft super mooi en magisch, maar zo speciaal als de eerste keer is het allang niet meer.

Maar goed, in het hotel had ik gelukkig nog wel een beetje slaap, maar om 5 uur ’s ochtends ging de wekker alweer aangezien ik weer naar het vliegveld moest. Toch hielpen die 3 uurtjes slaap een hoop tegen de moeheid. Om 7 uur ’s ochtends zat ik alweer in het laatste vliegtuigje, dat ik met 5 anderen deelde, onderweg naar Hay River. Deze vlucht was er alleen maar om de Great Slave Lake over te steken, rijden kan ook, maar dat kost dan gelijk alweer 9 uur. (Kijk even op de kaart om te zien waar ik precies zit) En om 7.30 kwam ik aan in het meest noordelijke plaatsje dat ik ooit gewoond heb. Daar werd ik opgehaald door een van de mensen die bij NFTI werken en was ik op weg naar mijn nieuwe huis. Mijn nieuwe huis, dat is nogal wat. Ik heb een eigen caravan waarin ik woon, met een klein keukentje enz. en een elektrische verwarming. Maar probeer maar eens in een caravan te slapen bij -37, daar word je niet gelukkig van; ik heb het nog nooit van mijn leven zo koud gehad in bed. Gelukkig konden de dagen erna extra verwarmingen geregeld worden, zodat ik het nu prima overleef. Nadat ik al mijn spul had uitgepakt, ik kon nog niet eens de helft van mijn koffers kwijt, had ik nog een hele dag om het erf te verkennen en mensen te leren kennen. Misschien was het niet helemaal duidelijk, maar ik woon op een soort kleine boerderij, met koeien, schapen, geiten, varkens, kippen, een jak en heel veel planten. Hier woon ik samen met Sheldon en Nathan; Sheldon is een werknemer die op de boerderij woont om de dieren te verzorgen en alles te regelen, Nathan is een vrijwilliger net als ik, die helpt op de boerderij en zo ook meer probeert te leren. Het is echt dikke prima om met ze samen te leven, ze hebben een auto dus nemen me mee naar bijv. een hockey wedstrijd kijken in de bar op vrijdag avond; we doen bordspellen samen etc. Er is namelijk gedoe met de router, dus hebben we zelfs op kantoor geen WIFI. In mijn trailer krijg ik dat sowieso niet. Maar dit is helemaal geen straf, je hebt tijd om boeken te lezen, buiten te zijn, bij te slapen, natuurlijk werk je veel en gewoon kletsen en spellen spelen; veel socialer dan dat iedereen in zijn eigen kamer Netflix kijkt. Dit bericht is ook geplaatst vanuit de bieb, Nathan was zo aardig om mijn naar de bieb te rijden, zodat ik ook bijvoorbeeld thuis even een berichtje kon sturen, want contact is onmogelijk.

Dus waar vul ik mijn dagen zoal mee, nou ik kan jullie zeggen dat de dagen voorbij vliegen als je het naar je zin hebt. Het klimaat hier is droog en zonnig en op dit moment kan ik zelfs zonder jas lopen. (Het is 4 graden maar echt lekker) Mijn officiële functie is helpen met het opzetten van een onderdeel naast NFTI, een soort winkel waarin mensen bijvoorbeeld zaden kunnen kopen voor een tuin; op dit moment moeten ze naar een andere provincie rijden, ongeveer 15 uur, voor de eerste winkel met die spullen. Nu is NFTI een non-profit organisatie, dus is het allemaal net iets ingewikkelder, maar wel interessant. Dus help ik met het organiseren van de winkel, spullen bestellen etc. Mijn baas heeft haar hoofd al helemaal vol met ideeën zitten, dus helaas komt er niet heel veel creativiteit bij kijken. Daarnaast mag ik ook helpen op de boerderij en dat vind ik zeker geen straf. Heerlijk met de dieren werken of in de kassen. Ook deed ik mee met een van de cursussen die werd gegeven hier bij NFTI, zodat ik beter zicht kreeg op wat het bedrijf precies doet. Er is me verteld dat ik komende tijd misschien mag helpen met het opzetten en geven van een programma voor scholen, dat zou echt heel erg vet zijn!

Dus zoals jullie misschien wel op kunnen maken uit mijn bericht, vermaak ik me prima hier in het hoge noorden. Mijn collega’s zijn aardig, de honden nog aardiger, het weer en de omgeving is mooi en het werk dat ik moet doen geeft voldoening en is afwisselend, wat wil je nog meer. Dus tot het volgende berichtje!